Ble Cycling Stories

Ας κάνουμε μια προσπάθεια να επιστρέψουμε στις βασικές αρχές: H ποδηλασία δρόμου, σε μεγάλα γκρουπ, έχει κανόνες και τεχνικές. Κάποιος πρέπει να στα διδάξει. Και πρέπει να είσαι πρόθυμος να τα μάθεις. Αλλιώς πρέπει να κάνεις μόνος σου ποδήλατο! Δεν είναι κακό, γίνεται και αυτό. Αλλά να είμαστε ξεκάθαροι:  Av θες να είσαι στο γκρουπ, πρέπει να μάθεις και να ακολουθείς τους κανόνες του!   Τα «παλιά χρόνια» υπήρχε επικεφαλής του γκρουπ. Σε κάθε ομαδική εξόρμηση, κάποιος είχε αυτό το ρόλο. Και όλοι τον άκουγαν, τον σέβονταν, τον υπάκουαν. Οι συμβουλές αφορούσαν τόσο τη συμπεριφορά μέσα στο γκρουπ, όσο και τους άγραφους κανόνες, την τεχνική, μικρά μυστικά και πολλά άλλα.Σήμερα, που αρκετοί από μας ανακαλύψαμε την ποδηλασία στα πρώτα (ή και στα δεύτερα) –άντα και δώσαμε μερικές χιλιάδες ευρώ για το ανθρακονημάτινο ποδήλατό μας, τείνουμε να πιστέψουμε ότι τα ξέρουμε όλα, επειδή τα διαβάσαμε στο internet.   Δεν είναι έτσι όμως... καμιά «επένδυση» δεν μπορεί να αντικαταστήσει τα

 Παρατηρώντας τους ποδηλάτες να κινούνται νότιο-ανατολικά προς το Ναό, πολύχρωμοι σαν παραδείσια πουλιά που μεταναστεύουν σε θερμότερες περιοχές, φιλοσοφώ σχετικά με το άθλημα που με έχει κερδίσει τα τελευταία χρόνια. ​   Οι ποδηλάτες ενστικτωδώς γκρουπάρονται σε μικρές ή μεγαλύτερες ομάδες.   Αυτό τους προφυλάσσει από τον αέρα και τους καθιστά επιβλητικότερους και ασφαλέστερους, σαν ένα μεγάλο αργοκίνητο όχημα που κινείται στη δεξιά λωρίδα του δρόμου.   Πολλές φορές γυρνώντας μόνος από κάποια προπόνηση στην παραλιακή, συνειδητοποιώ ξανά και ξανά τα πλεονεκτήματα της όποιας ποδηλατικής ομάδας -πελοτόν. ​   Δεν μπορώ να σκεφτώ αντίστοιχα άλλο άθλημα που να εμφανίζει τόσο φυσικά την τάση για ομαδοποίηση. Καινοτόμο στοιχείο είναι ότι τείνουμε στην ομαδοποίηση σχεδόν άκριτα, χωρίς να εξετάζουμε πρότερη γνωριμία, φύλλο, κοινωνική τάξη κτλ.   Σαν να μην φτάνει αυτό,  συχνά συνομιλούμε με αυτούς τους αγνώστους που μοιραζόμαστε τον δρόμο. Εκτός από τα καθαρά «ποδηλατικά», α