Ble Cycling Stories

Γιάννης Βουκελάτος, Ιούνιος 2017 Έχει περάσει ένα 24ωρο από τον τερματισμό μου στο 1400αρι, και ακόμα εκεί βρίσκομαι.  Γι’ αυτό μιλάω, αυτό σκέφτομαι.  Η αποστασιοποίηση θα έρθει με τον καιρό, μαζί με την αποκατάσταση. Στα σοβαρά τώρα. Θέλεις φίλε συμποδηλάτη να αποκτήσεις κάποια ή όλα από τα παρακάτω; – Μύτη πρησμένη σε χρωματάκι μελιτζανί – Μάτια πρησμένα σαν από κλάμα διάρκειας δυο μερόνυχτων – Ανάλαφρο χαμόγελο ευτυχίας μόνιμα ζωγραφισμένο στο πρόσωπο – Αυχένα με κλήση 60 μοιρών από την κάθετο – Παλάμες ξυλοκόπου – Δάχτυλα αλύγιστα με όλα τα κέρδη που μπορεί να έχει κάποιος απ’ αυτό – Ποπό μαϊμούς – Πόδια σαν ξύλο και περπάτημα σαν τα στρατιωτάκια του Καριοθραύστη. Ε, δεν έχεις παρά να πάρεις μέρος σε ένα μπρεβέ    600αρι, ακόμα καλύτερα σε ένα 1000αρι και αν θέλεις το απόλυτο χτύπα ένα 1400αρι. GCG λοιπόν, τα έχει όλα και συμφέρει Την φάτσα και το χαμόγελο που περιέγραψα την είχαμε όλοι. Μας κοίταζαν οι περίοικοι ειδικά

Paris-Brest-Paris 2019 και η Μπλε παρέα ήταν εκεί. Δείτε τι έγραψαν: Γιάννης Βουκελάτος Aκόμη θυμάμαι το πόσο είχα ενθουσιαστεί το 2011, όταν ο Περικλής Δημητριάδης μου διηγήθηκε την εμπειρία του στο PBP του 2011.  Νέος στην ποδηλασία δρόμου τότε, δεν μπορούσα καν να φανταστώ ότι οχτώ χρόνια μετά, θα συμμετείχα για δεύτερη φορά στο θρυλικό αυτό μπρεβέ. 1220 χιλιόμετρα, με επίπεδη διαδρομή το πολύ 100χλμ. και όλο το υπόλοιπο μία ανήφορο-κατηφόρα, που σε οδηγεί από το Παρίσι στη Βρέστη και πίσω, με όριο χρόνου 90 ώρες.  Με τη συμμετοχή στο Paris-Brest-Paris του 2015 στις αποσκευές μου πια, ήξερα τι με περιμένει αλλά και τι χρειάζεται για να βγει ποιο άνετα το τερατάκι. Η συμμετοχή η ίδια ήταν μαγική, αλλά το πριν και το μετά το ίδιο όμορφα. Το μετά το ζούμε ακόμα. Στο πριν λοιπόν που ξεκίνησε από τον Νοέμβριο με μία ομαδούλα όλο Μπλέ και μπυροκατάνυξη για να οργανωθούμε καλύτερα και να καταστρώσουμε στρατηγικές προετοιμασίας.  Οι ειδικές προπονήσεις