Η διαχρονικη "τεχνη" της ποδηλασιας

Ας κάνουμε μια προσπάθεια να επιστρέψουμε στις βασικές αρχές:

H ποδηλασία δρόμου, σε μεγάλα γκρουπ, έχει κανόνες και τεχνικές. Κάποιος πρέπει να στα διδάξει. Και πρέπει να είσαι πρόθυμος να τα μάθεις. Αλλιώς πρέπει να κάνεις μόνος σου ποδήλατο! Δεν είναι κακό, γίνεται και αυτό. Αλλά να είμαστε ξεκάθαροι: Av θες να είσαι στο γκρουπ, πρέπει να μάθεις και να ακολουθείς τους κανόνες του!

  Τα «παλιά χρόνια» υπήρχε επικεφαλής του γκρουπ. Σε κάθε ομαδική εξόρμηση, κάποιος είχε αυτό το ρόλο. Και όλοι τον άκουγαν, τον σέβονταν, τον υπάκουαν. Οι συμβουλές αφορούσαν τόσο τη συμπεριφορά μέσα στο γκρουπ, όσο και τους άγραφους κανόνες, την τεχνική, μικρά μυστικά και πολλά άλλα.Σήμερα, που αρκετοί από μας ανακαλύψαμε την ποδηλασία στα πρώτα (ή και στα δεύτερα) –άντα και δώσαμε μερικές χιλιάδες ευρώ για το ανθρακονημάτινο ποδήλατό μας, τείνουμε να πιστέψουμε ότι τα ξέρουμε όλα, επειδή τα διαβάσαμε στο internet.

  Δεν είναι έτσι όμως... καμιά «επένδυση» δεν μπορεί να αντικαταστήσει τα εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα εμπειρίας που κουβαλάνε αυτοί που πραγματικά ξέρουν. Αυτοί που – αν προσέξετε θα το δείτε – ποτέ δεν αλλάζουν το ρυθμό του γκρουπ όταν μπουν μπροστά, ποτέ δεν κάνουν «επικάλυψη» της ρόδας τους με τη ρόδα του μπροστινού τους, ποτέ δεν κάνουν απότομες κινήσεις πάνω στο ποδήλατό τους όταν είναι μέσα στο γκρουπ και τόσες άλλες «μικρές λεπτομέρειες» (ή και μεγαλύτερες!) που ξεχωρίζουν τους δήθεν από τους πραγματικούς γνώστες.

  Το να ρωτήσουμε τη μέση ταχύτητα του γκρουπ και να συμπεράνουμε πως – αφού έχουμε την απαραίτητη φυσική κατάσταση να ακολουθήσουμε – μπορούμε να κολλήσουμε και να αποτελέσουμε μέλος του συγκεκριμένου γκρουπ, είναι λάθος! Μέλος του γκρουπ μπορούμε να γίνουμε όταν ξέρουμε και μπορούμε να ακολουθήσουμε όλους του «κανόνες» που διέπουν τη λειτουργία του. Μπορούμε επίσης να ζητήσουμε ευγενικά την άδεια να «κολλήσουμε» - ακολουθήσουμε και να είμαστε διατεθιμένοι να δούμε, ακούσουμε, μάθουμε από τον αρχηγό του γκρουπ και από τα παλιά, έμπειρα μέλη του. Το ζήτημα δεν είναι να δείξουμε πόσο γρήγοροι και δυνατοί είμαστε (υπάρχουν οι αγώνες όπου μπορούμε να το κάνουμε αυτό).

  Να μερικά από αυτά, τα «μυστικά της τέχνης» που θα μάθουμε και θα μας κάνουν ευπρόσδεκτα μέλη των σοβαρών γκρουπ:

• Να «τραβάμε» σταθερά και όχι να «πατάμε»,όταν είμαστε μπροστά
• Να εκτελούμε με ακρίβεια και ασφάλεια «ρολόι» και να κάνουμε σήμα με τον αγκώνα για την αλλαγή
• Να σχηματίζουμε “echelon” όταν έχει δυνατό αέρα και οι συνθήκες στο δρόμο το επιτρέπουν
• Να κρατάμε τη γραμμή μας στις στροφές
• Να σηκωνόμαστε για ορθοπέταλο χωρίς να μειώνουμε στιγμιαία την ταχύτητά μας, δημιουργώντας πρόβλημα στον πίσω μας
• Να δίνουμε στον μπροστινό μας λίγο παραπάνω χώρο, στην ανηφόρα, ώστε να μπορεί να σηκωθεί ορθοπέταλο χωρίς να αγχωθεί
• Να δείχνουμε σωστά τα πιθανά προβλήματα στην άσφαλτο και στο δρόμο μπροστά μας
• Να φρενάρουμε λιγότερο (ή και καθόλου!)
• Να ακολουθούμε τη ρόδα του μπροστινού μας χωρίς υπερκάλυψη

​

  Η ασφάλεια ολόκληρου του γκρουπ εξαρτάται από τον πιο «αδύναμο κρίκο». Και δεν είναι κακό να είμαστε εμείς αυτός ο κρίκος. Αρκεί να είμαστε έτοιμοι να το αποδεχτούμε, να έχουμε το μυαλό μας σε αυτό που κάνουμε (άρα να μην είμαστε «στα κόκκινα» προσπαθώντας να κρατήσουμε το ρυθμό του γκρουπ που διαλέξαμε) και να έχουμε θετική διάθεση, να ακούσουμε και να μάθουμε!

Από τον Φραγκίσκο Βελλή